αγάπη είναι
Στα όνειρα για την αγάπη τα πάντα είναι δυνατά...
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024
Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024
Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι....
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά — κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μες από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουμε
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2024
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024
Τα ερωτικά γράμματα του Σεφέρη προς στην αγαπημένη του.
«…Σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ έκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα: είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα και άδικη…»
Να μ’ αγκαλιάζεις για να σ’ αισθάνομαι...
Να μ’ αγκαλιάζεις για να σ’ αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι να μ’ ανεβάζεις
να με ησυχάζεις και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι όπως κι εγώ....
Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020
Μαζί σου πάντα θα με δένει, μια παραλίγο ευτυχία....
@love.and.hug
Μαζί σου πάντα θα με δένει μια παραλίγο ευτυχία σήμερα ζούμε χωρισμένοι εμείς που γράψαμε ιστορία Σίγουρα πάντα κάτι μένει αλλά δεν έχει σημασία
Ιστορίες αγάπης...
Οι ιστορίες της αγάπης μας δεν έχουν τελειώσει ακόμα.
Οι ιστορίες και οι περιπέτειες που έχω ονειρευτεί για σένα και για μένα είναι μπροστά μας.
@love.and.hug
Έρωτας ή τίποτα...
Πάντα θα είναι ο έρωτας μαγεία...
πόσες φορές σου φώναξα "έρωτας ή θάνατος",
που να `ξερα πως ο έρωτας σου ήταν μόνο θάνατος.
Ένας θάνατος που έζησα πολλές νύχτες....
@love.and.hug
πόσες φορές σου φώναξα "έρωτας ή θάνατος",
που να `ξερα πως ο έρωτας σου ήταν μόνο θάνατος.
Ένας θάνατος που έζησα πολλές νύχτες....
@love.and.hug
Έρωτας η τίποτα
Βρήκα όλα τ αντίθετα
Και μαζί τα έβαλα
Άναψαν... Αίματα
Βρήκα όλα τ αντίθετα
Και μαζί τα έβαλα
Άναψαν... Αίματα
Έρωτας η τίποτα
Σήκωσα τα λάβαρα
Σαν μια πράξη αντίστασης
Βλέμματα... Θαύματα
Σήκωσα τα λάβαρα
Σαν μια πράξη αντίστασης
Βλέμματα... Θαύματα
Κι αν σ' όλα έβαλα νερό
Εγώ Ψυχή μου θα σε πιω
Μέχρι την τελευταία γουλιά
Θα σου ανάψω μια φωτιά
Που θα φανεί σ' όλη τη γη
Να δώσει σήμα και ορμή
Να ρθει η άνοιξη ξανά
Στα κουρασμένα μας κορμιά.
Εγώ Ψυχή μου θα σε πιω
Μέχρι την τελευταία γουλιά
Θα σου ανάψω μια φωτιά
Που θα φανεί σ' όλη τη γη
Να δώσει σήμα και ορμή
Να ρθει η άνοιξη ξανά
Στα κουρασμένα μας κορμιά.
Εχεις χαθεί....
Έχεις χαθεί σε μια σιωπή που μεγαλώνει τη μοναξιά μου....
αυτή η άπειρη σιωπή τρυπάει την καρδιά μου...
@love.and.hug
Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014
Κυριακή 17 Αυγούστου 2014
Έντεχνα ερωτικά...
Το καλύτερο ψέμα (1:18)
Παιδί της βροχής (1:54)
Εφτά ποτήρια (3:24)
Καλοκαίρια και χειμώνες (3:54)
Αγέρας ήσουν (4:51)
Αν δε μ` αγαπάς (6:05)
J.A.C.E. (7:10)
Get out (7:38)
Πόσο γλυκά με σκοτώνεις (8:32)
Η μέρα εκείνη δε θ` αργήσει (9:00)
Αν (11:50)
Φτάνει που κλαίμε [Να μ` αγκαλιάζεις για να σ` αισθάνομαι] (12:42)
Να κοιμηθούμε αγκαλιά (15:35)
Όνειρα σου τραγουδάω (18:01)
Από μένα τον Βασίλη (20:05)
Μένω εκτός (20:52)
Τα βεγγαλικά σου μάτια (22:40)
Πάρε με πάρε με (24:29)
Μικρές νοθείες (25:50)
Της νύχτας τα ηχεία (27:17)
Εν λευκώ (29:05)
Έτσι κι αλλιώς (30:58)
Η αγάπη πάντοτε μπρος μου... πάντα την κυνηγώ... θα `ναι έγκλημα φως μου... αν σε ερωτευτώ.!
Μετά μια ψυχρή σιωπή
Ιστός της αράχνης
Μα ο νους μου ας μην πιαστεί
Η αγάπη είναι βόλτα
Μάντησα Διοτίμα
Διοτίμα: «Ποία
φαντάζεσαι, Σωκράτη, ειν' η αιτία του έρωτος τούτου και του πόθου; Δεν
έχεις προσέξει λοιπόν τον ζωηρόν ερεθισμόν, εις τον οποίον υποπίπτουν
όλα τα ζώα, όταν τα καταλάβη η επιθυμία να γεννήσουν, και τα χερσαία και
τα πετεινά, πώς αρρωσταίνουν όλα και κατακυριεύονται από τον έρωτα,
πρώτον μεν να ενωθούν μαζί, έπειτα δια την ανατροφήν του γεννηθέντος;
Πώς είναι αποφασισμένα, προς υπεράσπισιν τούτων, και πόλεμον να
διεξάγουν, και τ' ασθενέστερα ακόμη προς τα δυνατότερα, και εις τον
θάνατον να βαδίσουν υπέρ αυτών, και να τα τινάξουν από την πείναν αυτά
δια να εξασφαλίσουν εις εκείνα την τροφήν, και το κάθε τι να πράξουν;
Καλά» είπεν «οι άνθρωποι· θα ημπορούσε να υποθέση κανείς, ότι το κάνουν
από υπολογισμόν. Αλλά τα ζώα; Ποίος είναι ο λόγος της τοιαύτης ερωτικής
των συγκινήσεως; Ημπορείς να μου εξήγησης;»
Σωκράτης: "Δεν γνωρίζω Διοτίμα" της είπα.
Διοτίμα: "Έχεις λοιπόν την ιδέαν, πως θα γίνης ποτέ έμπειρος εις τα ζητήματα του έρωτος εφ' όσον δεν εννοείς αυτά;»
Σωκράτης: «Μα
σου το είπα, Διοτίμα, και προ ολίγου· αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που
ήλθα κοντά σου, επειδή εκατάλαβα πως χρειάζομαι διδασκαλίαν. Λέγε μου
λοιπόν και τούτου του φαινομένου την εξήγησιν και των άλλων των
σχετιζομένων με τον έρωτα».
Διοτίμα:
«Λοιπόν» είπε «εφ' όσον η πεποίθησίς σου είναι ότι αντικείμενον φυσικόν
του έρωτος ειν' εκείνο, το όποιον πολλάκις από κοινού διεπιστώσαμεν δεν
πρέπει να εκπλήττεσαι. Διότι και εις την περίπτωσιν αυτήν, όπως και
εκεί, δια τον ίδιον λόγον επιδιώκει η φύσις η θνητή, καθ' όσον είναι
δυνατόν, να ειν' αιωνία και αθάνατος. Δυνατόν δε της είναι κατά τούτον
μόνον τον τρόπον, δια της αναπαραγωγής, με το ν' αφήνη πάντοτε εις του
παλαιού την θέσιν ένα νέον παρόμοιον.
Άλλωστε και εις ό,τι ονομάζομεν ενότητα
ατομικής ζωής και υπάρξεως εκάστου εμψύχου όντος ― π.χ. ένας άνθρωπος
από της παιδικής του ηλικίας μέχρις ότου γίνη γέρων, θεωρείται πως είναι
ο ίδιος· ουχ ήττον αυτός, μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά εις
τον οργανισμόν του, εν τούτοις λέγομεν πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς
ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά, εις τας τρίχας, την σάρκα, τα οστά, το
αίμα εις ολόκληρον γενικώς το σώμα. Και όχι μόνον εις το σώμα· αλλά και
εις την ψυχήν, οι τρόποι, τα ήθη, αι αντιλήψεις, αι επιθυμίαι, αι
ηδοναί, αι λύπαι, οι φόβοι, τίποτε απ' αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτον
εις κάθε άτομον, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται».
Και συνεχίζει: «Πολύ δε περισσότερον
παράδοξον είναι ακόμη, ότι και αι γνώσεις, όχι μόνον άλλαι μας έρχονται
και άλλαι μας αφήνουν, και ποτέ δεν είμεθα οι ίδιοι ούτε ως προς τας
γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώσις έχει την ιδίαν τύχην. Διότι αυτό
που ονομάζομεν μελέτην, γίνεται με την προϋπόθεσιν ότι η γνώσις
εξαφανίζεται· άλλωστε η λησμοσύνη ειν' εξαφανισμός γνώσεως, ενώ αφ'
ετέρου η μελέτη, εισάγουσα νέαν παράστασιν αντί της αποχωρούσης,
διατηρεί την γνώσιν, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ιδία. Πράγματι μ'
αυτό μόνον το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξις, όχι με το να
παραμένη αιωνίως αναλλοίωτος καθ' όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν'
αφήνη κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέον εις την θέσιν του,
όμοιον όπως αυτό. Μ' αυτό το τέχνασμα» είπε «Σωκράτη, έχει μέρος εις
την αθανασίαν η θνητή ύπαρξις, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ'
άλλα· η αθάνατος πάλιν με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενον, ότι
κάθε ύπαρξις εμφύτως αποδίδει σημασίαν εις το αποβλάστημά της·χάριν της
αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρως».
"Συμπόσιο" Πλάτωνας
Κυριακή 10 Αυγούστου 2014
Σάββατο 9 Αυγούστου 2014
Φεγγάρι που σε βλέπαμε μαζί αγκαλιασμένοι....
Τι νύχτα μονο τι θωρρώ κάτω από το φως σου,
και είναι δύσκολος πολύ φεγγάρι ο μισεμός σου
Φεγγαρι που σαι στα ψηλα ευγα να σεργιανισεις
κι αν τη θωρρεις αμοναχη παρεα να τσι κρατησεις
Φεγγάρι που τέτοια βραδιά λάμπεις ευτυχισμένο
πες του να ρθει ένα λεπτό, χωρίς αυτόν πεθαίνω
Φεγγάρι που σε βλέπαμε μαζί αγκαλιασμένοι
πες μου σε ποιας την αγκαλιά τέτοια βραδιά ξωμένει
Ξέπλυνε φεγγαράκι μου το πέπλο σου στην βρύση
μη μου χλωμιάσει τ'ονειρο τώρα που πάει ν'ανθίσει
Του φεγγαριού ο Αύγουστος μοιάζει με λύρας σώμα
έχει χορδές πεφτάστερα και έχει αγάπης χρώμα
Απόψε Θεέ μου άναψε τ’ αστέρια και το φεγγάρι ας φωτίσει όλη τη γη....
και βγήκανε τ’ αστέρια
την πόρτα μου άφησα ανοιχτή
το ξέρω πως θα `ρθεις
απ’ το θολό το τζάμι μου
βλέπω τον άδειο δρόμο
αυτή η νύχτα είναι σκοτεινή
φοβάμαι μην χαθείς.
Απόψε Θεέ μου άναψε τ’ αστέρια
και το φεγγάρι ας φωτίσει όλη τη γη
μπορεί απόψε να θελήσει να γυρίσει
βοήθησέ τον στο δρόμο μην χαθεί,
απόψε Θεέ μου άναψε τ’ αστέρια
και κάνε χάρτη φωτεινό τον ουρανό
ίσως μπορέσει να διαβάσει τα σημάδια
Θεέ μου κάνε να `ρθει απόψε να τον δω.
Αυτό το βράδυ ένοιωσα
πόσο μου έχει λείψει
με μια ευχή στον άδειο ουρανό
κρυφά παρακαλώ.....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)