Κομμάτια την ψυχή μου θα την κάνει
Μα μην μου λες ότι κανείς δεν το μπορεί
Να ζει να αγαπά μα και να χάνει…
Είσαι κι εσύ ένα παράθυρο γυμνό
Με όνειρα περνάς τα καλοκαίρια
Όμως σε πνιγεί ένας κόμπος στο λαιμό
Τα βράδια που σ’ αγγίζουν ξένα χέρια…
Δεν αγαπάς αυτό που έχεις πιο πολύ
Από αυτό που προτιμάς να αποκτήσεις
Κι αυτό για μένα είναι θλίψη και ντροπή
Πρέπει πρωτίστως να γκρεμίσεις πριν να χτίσεις…
Τι λόγια τώρα πια ακόμα να μου πεις
Τι όνειρα κρυφά ν’ αποκαλύψεις
Αν μέσα σου κοιτάξεις το χάος θα βρεις
Τα όνειρα τα ζεις πριν να ξυπνήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου