Έβαζα Χ αδιαφορούσα για ό,τι ωραίο είχε συμβεί
Στην περασμένη μου ζωή που κοινωνούσα
Έβαζα Χ με πολεμούσα για ό,τι είχα ερωτευτεί
Και τώρα μου χει μαζευτεί σαν άγριος άνεμος στ αυτί
Όπου κοιτούσα έβαζα Χ
Πέρασαν χρόνια Πέρασαν μήνες, εποχές
να νοιώσεις ήθελα ενοχές κι εγώ συμπόνια
μες στα σεντόνια να περιμένω το πρωί
σαν ένα πλάσμα που αγνοεί
πώς να νικήσει τη ζωή με λάθος πιόνια
Έβαζα Χ σ` όλα τα τζάμια για το δικό μας χωρισμό
στης νύχτας το βομβαρδισμό κι ήπια ποτάμια τον πειρασμό
μες στα πλοκάμια που βάζει κάθε εγωισμός και στάχτη γίνεται ο δεσμός
Αχ, δεν υπάρχει γυρισμός
ούτε λιμάνια Κατακλυσμός
Πέρασαν χρόνια πέρασαν μήνες, εποχές
να νοιώσεις ήθελα ενοχές
κι εγώ συμπόνια μες στα σεντόνια
Στη ραγισμένη σου αγκαλιά Καρδιά μου αιχμάλωτη παλιά
Είν η φωτιά σου μια σταλιά Για τόσα χιόνια
Πέρασαν χρόνια Πέρασαν μήνες και βουνά
Με κάτι μήπως και ξανά Μα ούτε υπόνοια
Μες στα σεντόνια Δεν περιμένω άλλο πρωί
Σαν ένα πλάσμα που αγνοεί Πως η δικιά του η ζωή
Δεν είναι αιώνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου