Κάποτε ζούσε ένας άσχημος, κοντός ζωγράφος, με απαίσιο πρόσωπο και χτικιαρισμένο κορμί που έπρεπε να πληρώνει όποιον τον έβλεπε σαν τιμωρία για την εμφάνιση του. Κανείς δεν ενδιαφέρονταν για τα ψυχικά του χαρίσματα και αυτό –λέγετε- πως ήταν φυσικό. Ο Τουλούζ Λωτρέκ δεν είχε δικαίωμα να αγαπηθεί από μια γυναίκα, και έτσι πλήρωνε για να κάνει σεξ. Ο Τουλούζ Λωτρέκ δεν είχε δικαίωμα στην ευτυχία, και έτσι έπινε. Ο Τουλούζ Λωτρέκ δεν είχε δικαίωμα να δείχνει την δυστυχία του και αυτό τον είχε απομονώσει ολοκληρωτικά. Προσπάθησε λοιπόν να κάνει αστεία και να αυτοσαρκάζει το σώμα του. Ο Τουλούζ Λωτρέκ δεν είχε δικαίωμα να ιππεύει άλλογο, να πηγαίνει για κυνήγι με τον πατέρα του και έτσι έχασε κάθε δικαίωμα να είναι αγαπητός από αυτόν. Ο Τουλούζ Λωτρέκ στην πραγματικότητα δεν είχε δικαίωμα να κάνει, να νοιώθει ή να έχει κάτι εκτός από ένα: τις αναμνήσεις του και τις γραμμές και τα χρώματα για να ζωγραφίζει τα περίεργα, χλωμά πρόσωπα του Κόκκινου Μύλου. Τα χρώματα για να ζωγραφίζει την δυστυχία. Ο Τουλούζ Λωτρέκήταν ο μόνος που έδωσε την καλύτερη εξήγηση σ’αυτήν την έννοια. Εάν θέλετε να τον γνωρίσετε καλύτερα, να μάθετε για την κρυμμένη του δυστυχία, τις καταπληκτικές του τεχνικές στην ζωγραφική, τις γραμμές και τα χρώματα που τον βοήθησαν να επιβιώσει, επισκεφτείτε: www. Toulouse-lautrec.fr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου