Σε ερωτευομαι...

Νόμιζα πως πια είχα χαθεί,στο σκοτεινό μονοπάτι.
Mου 'δειξες πώς να πιστέψω ξανά,ο παράδεισος πως υπάρχει.
Ήμουν στη λύπη αδερφός,μα στη χαρά ένας ξένος,
μού 'δειξες όρθιος πως να σταθώ, ν' αρχίσω πάλι απ' το τέλος.

Σε ερωτεύομαι κι εσύ αθόρυβα, μπαίνεις μέσα στον ύπνο μου
και μου φέρνεις τα όνειρα!
Σε ερωτεύομαι γίνομαι στάχτη σου και γεννιέμαι ξανά παιδί,
μέσα από την αγάπη σου...

Ήμουν στ' ανοιχτά ναυαγός. Ξύπνησα πάνω στην άμμο
και σα λουλούδι που γέρνει στο φως, γέρνω στον ώμο σου επάνω.
Μέσ' απ' τα φύλλα ο ουρανός, ο ουρανός που εσύ κρατάς,
στον κόσμο αυτό που γκρεμίζει ο καιρός κι αυτόν που χτίζει ο έρωτας.
I thought I was lost, in the dark path. You showed me how to believe again,
that Paradise does exist. I was brother to the sorrow,but a stranger to the joy,
you showed me how to stand on my feet,to start again from the end.


I'm falling for you and you silently,
you get in my sleep and you bring me the dreams!
I'm falling for you I become your ash
and I become again a kid,through your love...


I was a castaway in the open sea.I woke up on the sand
and like a flower which bends to the light,I bend to your shoulder.
Through the leaves, the sky [passes] the sky that you hold
in this world that the time demolishes and the other one the love builds.