Όσα η αγάπη με αγάπη μου τα πνίγει, είναι αυτά που έχω πάψει να μιλάω...

Απόψε διάλεξα πως θέλω να πεθάνω
πως να ξοδέψω τις στερνές μου τις ανάσες
Όλα τα λάθη που δεν έκανα θα κάνω
και θα πλαγιάσω με του έρωτα τις στάχτες

Κι ούτε με νοιάζει πού θα πάω, τί θα γίνει
ούτε που σκέφτoμαι καλύτερα πως θα 'ταν
Ότι από 'μένα πια για μένα έχει μείνει
είναι ένα όνειρο μικρό κι ας μην το 'μάθαν...

Όλοι εκείνοι που γνωρίζουν τις αλήθειες
και σ' ένα ψέμα γονατίζουν κάθε βράδυ
Και κάπoιοι άλλοι που αντέχουν τις συνήθειες
μα δεν αντέχουν πια ν' αγγίζουν την αγάπη

Κι ούτε με νοιάζει που θα πάω, τι θα γίνει
ένα σταυρό στον ουρανό να κουβαλάω
Όσα η αγάπη με αγάπη μου τα πνίγει
είναι αυτά που έχω πάψει να μιλάω...

Μη με ρωτάς πόσο κοστίζει το σκοτάδι
για μια συγνώμη το Θεό δεν τον ξυπνάω
Μέτρα βαθύτερα στα δάχτυλα το χάδι
κι αν τέλικα μέσα στο ψέμα σου χωράω

Κι ούτε με νοιάζει πού θα πάω, τί θα γίνει
έχουν φωλιάσει στην ψυχή μου χίλια χρόνια
Την ευτυχία στη ζωή τη βρίσκουν λίγοι
οι πιο πολλοί είναι λεκέδες στα σεντόνια...