Λόγια μη λες που με πονάνε... κράτα με μόνο αγκαλιά.!

Λόγια μη λες που με πονάνε
κράτα με μόνο αγκαλιά
αύριο φεύγω και φοβάμαι
πως θα χαθούμε ξαφνικά...

Δώσε το δάκρυ σου να το' χω
στο προσκεφάλι φυλακτό
άλλο τον πόνο δεν αντέχω
ούτε τον άστατο καιρό...

Το τρένο πίσω δε γυρνάει
ούτε τελειώνει το φιλί
από το τζάμι μου κυλάει
ένα σου δάκρυ στο γυαλί…

Μετά αναμνήσεις κι ένας κόμπος
να μου φρακάρει το λαιμό
έγιν’ ατέλειωτος ο δρόμος
κι έμεινα μόνος μου εγώ...

Κάθε φορά που συναντάω
στις ράγες τρένο στο σταθμό
κλείνω τα μάτια και περνάω
να μην ξανάδω χωρισμό…

Βρες μου ένα τρόπο να υπάρχω
Μια συνταγή να βλέπω όνειρα ξανά
Ένα τραγούδι να φωνάζω
Και μια φωτιά για να κοιμάμαι αγκαλιά...

Πες μου ένα ψέμα να πιστέψω
Μια συμβουλή να με κρατήσει ζωντανό
Ένα σημάδι να διαλέξω
Ένα σκοπό για να παλέψω το κενό...

Βρες μου ένα τόπο να 'χει χώρο
Ένα παράθυρο τα βράδια ανοιχτό
Κάτι που να' ναι δυνατό χωρίς εμένα
Μια άσπρη μέρα να κοιτάζει ουρανό...

Πες μου για εκείνη την αγάπη 
Για του μυαλού μου τα κρυμμένα μυστικά
Αν η ζωή είναι μια απάτη
Θέλω να ζήσω στα νερά της τα θολά...