λύπη...

Της λύπης τα φαρμάκια δεν είναι απλώς ποιητικός όρος. Η πικρία της απογοήτευσης είναι πραγματική. Υπάρχουν άνθρωποι που στο άκουσμα μιας λυπηρής είδησης, αισθάνονται ένα είδος πικρού φαρμάκου στο στόμα τους. Είναι το δηλητήριο της λύπης. Αρκετές ιατρικές παρατηρήσεις, απέδειξαν ότι τα φυσικά αποτελέσματα των λυπηρών συγκινήσεων είναι όμοια με παθήσεις, όπως η ασιτία, το κρυολόγημα και η αιμορραγία. Ενώ, η νεκροψία των ανθρώπων αυτών απέδειξε τη διακοπή της θρέψης και τον εκφυλισμό σημαντικών σωματικών οργάνων με τρόπο που προσομοιάζει την δηλητηρίαση από ισχυρά χημικά. Ωστόσο, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ατόμων που οδηγήθηκαν στο θάνατο μετά από νοσταλγία ή μαρασμό. Με μια λέξη, συνέπειες εξαιρετικής λύπης. Τα καλύτερα “φάρμακα” αντιμετώπισης είναι η αγάπη και η γνώση. Η αγάπη προς το δημιούργημα του εαυτού μας. Ένα δημιούργημα με Θεϊκή προέλευση. Ένα δημιούργημα που η αυτοκαταστροφή του συνιστά αδικία, μια τρομερή αδικία, μια παρέκκλιση των φυσικών και πνευματικών νόμων. Ένα αποστράτισμα από τον δρόμο του καλού ανθρώπου. Η γνώση ότι δεν πρόκειται να επιλυθεί τίποτα με τη στάση αυτή. Η γνώση ότι υπάρχουν καταστάσεις, όπως ο σωματικός θάνατος που δεν επιδέχονται επεμβάσεις αντιστροφής τους. Επιπλέον, στη θεραπεία της λύπης βοηθούν και η αλλαγή περιβάλλοντος, η καλή παρέα, η ζωή στη φύση, η ξεκούραση, ο καλός ύπνος, η υγιεινή ελαφρά τροφή, ο ήλιος και η απασχόληση με μια εργασία που ωφελεί σώμα και πνεύμα. Μπορούμε να απαλλαγούμε από το δηλητήριο της λύπης. Μπορούμε να επιβληθούμε στα κτυπήματά της, αρκεί να μην ξεχνάμε. Να μην ξεχνάμε ότι η κάθε στιγμή μας στον κόσμο αυτό είναι μοναδική και δεν ξανάρχεται πίσω. Να μην ξεχνάμε ότι εκτός από τη Λύπη, υπάρχει και η Χαρά στη ζωή μας.